Historische hoeves zal je vaak herkennen aan het feit dat ze zich op een duidelijke verhoging in het landschap situeren. Die verhoging had een dubbele functie. In de beginperiode van de bedijking (10de eeuw) drong de zee nog vaak het land binnen. Vooral bij hoogwater en springtij dreigden heel wat gebouwen onder water te lopen. Daarom werden belangrijke hoeves en sites hoger gebouwd zodat ze boven het waterniveau uitkwamen. Naast de bescherming tegen water, waren het vaak ook versterkte plekken (soms met walgracht) waar mensen konden schuilen bij dreiging.